Είναι τα όνειρα που βλέπουμε ενώ έχουμε ξυπνήσει, στα οποία λειτουργεί η συνείδηση. Στα όνειρα αυτά συνήθως βλέπουμε αυτά που θέλουμε να δούμε και με τη σκέψη μας δίδουμε το τέλος που θέλουμε εμείς. Τα ελέγχουμε εμείς και αποκλείεται να δούμε εφιάλτη. Δεν υπάρχει η συμμετοχή του ασυνείδητου εδώ. Εδώ υπάγονται τα όνειρα «Αχ να μην τέλειωνε ποτέ!». Πολλές φορές, τα όνειρα είναι πιο ωραία από την πραγματικότητα και αντίθετα. Η αντίθετη περίπτωση όμως, δεν συμπεριλαμβάνεται σ” αυτή την κατηγορία.
Στο όνειρο σκέφτεσαι και ενεργείς, όπως στην πραγματικότητα. Λες π.χ. γιατί δεν πήρα πτυχίο, αφού τελείωσα το λύκειο. Συνδέεις δηλαδή το όνειρο με την πραγματικότητα και έχεις συνείδηση. Τότε σκέφτεσαι πώς θα ήθελες να τελειώσει το όνειρο και δίδεις με τη σκέψη σου ένα δικό σου τέλος. Όμως αυτό το τέλος το βλέπεις πραγματικά σε όνειρο, μέχρι που σε παίρνει ο ύπνος για τα καλά. Τέτοια όνειρα βλέπουμε πάντα το βράδυ του Σαββάτου, το πρωί της Κυριακής και την ώρα της σιέστας. Επίσης, τα βλέπουμε και τις άλλες μέρες αν κοιμηθούμε πέρα από το οκτάωρο. Κατόπιν ανακάλυψα ότι λειτουργεί πολλές φορές η λογική, αλλά το άτομο δεν νιώθει ότι ονειρεύεται. Αυτά είναι τα όνειρα αντίληψης. Είναι η σύνδεση του συνειδητού και ασυνείδητου. Στα συνειδητά όνειρα αυτό δεν γίνεται. Έχουν κοινά και διαφορές μεταξύ τους.
Μου είχε τύχει κάτι πολύ παράξενο με αυτήν την κατηγορία ονείρου.Πριν καιρό είχα δει ένα συνειδητό όνειρο αλλά δεν είχα κανέναν έλεγχο πάνω στις ονειρικές φιγούρες..ήταν σαν να είχαν δικές τους προσωπικότητες όπως και στην πραγματικότητα και είχα τρομάξει κιόλας αρκετά.Είχε κανονική ροή.Με είχε πιάσει φόβος μέχρι να ξυπνήσω,αλλά δεν ξυπνούσα για να δω πόσο θα τραβήξει το πράγμα.
Δεν ήταν τέτοια όνειρα, αλλιώς δεν θα φοβόσουν. Είναι όνειρα από άλλη διάσταση.
Αφού ήξερα όλη την ώρα ότι ονειρευόμουν.
Άλλο ότι αισθάνεσαι το όνειρο ότι το ζεις, κι άλλο ότι αισθάνεσαι πως ονειρεύεσαι. Τα όνειρα άλλων διαστάσεων και τα αστρικά ταξίδια τα ασθανόμαστε ότι τα ζήσαμε, αλλά τα διαυγή είναι μια άλλη αίσθηση. Είναι όνειρα διαφορετικού περιεχομένου και δίδουμε το τέλος που θέλουμε εμείς. Εδώ μόνο ευχάριστα πράγματα βλέπουμε. Κατευθύνουμε το όνειρο με τη σκέψη μας, ενώ στα άλλα μας κατευθύνει η ψυχή.