Είναι όνειρα, όπως αυτά που βλέπουμε εμείς, με τη διαφορά ότι δεν υπάρχουν χρώματα. Είναι διχρωματισμός. Υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο. Κάποιοι άνθρωποι τα βλέπουν ακόμα και σήμερα. Τα αίτια είναι πια γνωστά.
Έχω ακούσει ότι τα παλαιότερα χρόνια τα έβλεπαν συχνότερα οι άνθρωποι πριν εμφανιστεί η έγχρωμη τηλεόραση στην Ελλάδα. Τότε ήταν από εξωτερικό ερέθισμα. Το ποσοστό σήμερα είναι μικρό. Αν έβλεπαν μόνο τις ταινίες του 30-50, μάλλον εδώ κρύβεται η απάντηση. Όμως σήμερα δείχνει ότι η ζωή του ατόμου που τα βλέπει δεν έχει χρώμα, ζει σε μια ματαιότητα ή τα τσάκρα δεν είναι ενεργά. Επίσης, δείχνει την ισορροπία του αριστερού με το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου, όταν επεξεργάζεται ένα δεδομένο, που πρέπει να πάει στον κάδο ανακύκλωσης. Τα ασπρόμαυρα όνειρα δείχνουν γενικά αμφίβολα αισθήματα, την ισορροπία των αισθημάτων αυτών, την χαρμολύπη και την ουδετερότητα. Γενικά, δηλώνουν την ισοπαλία.