Πνεύμα

Ήτανε βράδυ Ανάστασης. Η ανοιξιάτικη φύση μύριζε άνθη και διάφορες ευωδιές. Το σκοτάδι ήταν πυκνό. Δεν έκανε ούτε ζέστη, ούτε κρύο. Όλοι ήταν στην εκκλησία και ο Μιχάλης μόνος σε ένα πλοίο περίμενε τη στιγμή που θα αγκάλιαζε τους δικούς

  Η Δάφνη είχε μετακομίσει για πρώτη φορά σε μια παλιά συνοικία με στενά δρομάκια και επιβλητικά κτίρια. Ζούσε σε ένα κοσμοπολίτικο περιβάλλον με ένα άνετο διαμέρισμα, αλλά αυτό δεν την ευχαριστούσε. Είχε ακούσει ότι σ’ αυτή τη συνοικία υπήρχε

Η Χριστίνα και ο Προκόπης ήταν ένα νιόπαντρο ζευγάρι, μόλις σήμερα επέστρεψαν στην Ελλάδα, από τη Βενετία, που είχαν πάει γαμήλιο ταξίδι, και η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους. Σήμερα για πρώτη φορά θα έμεναν σ’ ένα υπέροχο σπίτι.

Ένα χελιδόνι πέταξε στον ουρανό της νύφης του Θερμαϊκού, της Θεσσαλονίκης, φέρνοντας μηνύματα ότι η άνοιξη μπήκε για τα καλά και τα τελευταία χιόνια έχουν λιώσει. Ένα χελιδόνι, με το φτερούγισμά του αφυπνούσε τα πλήθη να το κοιτάξουν που διέγραφε

Η Υβόννη ήταν μια φυσιολογική κοπέλα σαν όλες τις άλλες. Είχε κρυφή καψούρα με τον Παύλο, τον οποίο γνώρισε πολύ πρόσφατα. Αυτός δεν μπόρεσε ποτέ να νιώσει όπως αυτή, όσες φορές κι αν το προσπάθησε, πάντα κάτι τον εμπόδιζε. Όλοι